مطالبی درباره قرآنی ها

از جمله مکاتب تقریبا جدیددینی، گرایشی است با عنوان قرآنیون. این گرایش معتقد به بسنده بودن قرآن از هر نوع تفسیر و روایتی است، و معتقد به حذف یا عدم دخالت احادیث در فهم قرآن می باشد.و در شکل افراطی اش حذف کتب تاریخی یا انکار وجود آثار تاریخی و مذهبی. همچنین منکر مذاهب اسلامی اعم از شیعه و سنی و غیره هستند، و به آنچه اسلام خالص می نامند معتقدند و مذاهب را پیراهه هایی بر اسلام می دانند که به اصل دین تحمیل شده.

این گرایش یا فرقه نو، شاید مصداق حدیثی است که امام معصوم خبر می دهد در آخرالزمان عده ای، بوسیله قرآن با امام زمان مواجه می شوند:
«امام صادق علیه السلام:هر گاه قائم ما قیام کند، با جهالتی شدیدتر از جاهلیت زمان پیامبرمواجه خواهد شد. راوی می گوید: عرض کردم: چطور؟ امام فرمود: وقتی پیامبر خدا مبعوث شد مردم سنگ و صخره و چوب را می پرستیدند؛ وقتی قائم ما قیام می کند همه آنان با آیات قرآن علیه او احتجاج و اعتراض خواهند کرد.»
 روایت فوق حکایت از شکل گیری جریانی فکری و فرهنگی در عصر غیبت دارد که با استناد به آیات قرآن و تفسیر به رای، ترجمان و مفسر انحصاری قرآن را تخطئه می کند. کسانی که امروز از استغنای  فهم و تفسیر قرآن از اهل بیت علیهم السلام سخن می گویند و ملازم بودن ثقل اکبر و ثقل اصغر را در فهم و استنباط از قرآن انکار می کنند و خویش را بی نیاز از حجج معصوم الهی در فهم دین و کتاب خدا قلمداد می کنند، ممکن است از مصادیق کسانی باشند که وقتی گفتار و رفتار قائم آل محمد را می بینند، از منکران او شوند و به آیات قرآن علیه کتاب ناطق و قرآن مجسم استناد و احتجاج کنند.»(مهدی نصیری/عصرحیرت ص119)

آنچه در ذیل می آید مطالبی است شامل کتابچه و مقالاتی در نقد و ردّ این فرقه یا گرایش:

ناقرآنی ها

نقد صبحی منصور

نقد منکران سنت رسول الله(ص)

نقد و بررسی ادله عقلی قرآنیون ایرانی در باب قرآن بسندگی

سخنان آراسته: قرآن برای ما کافی است!

(مطلب آخربا فیلترشکن باز شود)